Met een zwier ‘gooit’ mijn vriendin onze dochter in haar bed. Dat is zo schattig om te horen. Eeeeeeeeeennnnnnnn, ttttttttwwwwwwweeeeeee, dddddddrrrrrrriiiiiiieeeee, WWWWWIIIIIIIEEEEEEE…
En dochterlief belandt met een glimlach in haar bedje. ‘Slaap lekker lieverd’…
Ze vindt het zo leuk om te doen en ze doet het ook zo leuk. Maar straks kan dit niet meer. Geen gezwier. Niet meer aftellen… Dan is het klaar.
En dat vind ik jammer. Dat doet me pijn. Het zijn die kleine momenten die zo mooi zijn. Dat ik je hoor in haar kamer. Gelach. Het aftellen. Het ‘WWWWWIIIIIEEEEEEE…’
Ach liefje…
Bleef je nog maar heel lang een kleine meid. Dan kon mama je nog heel lang in bed ‘zwieren’… 🙂
Slaap lekker mooierd! Tot morgen.
