Inmiddels heb ik al 4 concepten opgeslagen van dit bericht. Ik dacht een gedicht te gaan schrijven. Maar dat werd min of meer een ode aan mijn vriendin. Hoe mooi, intelligent en lief zij is. Daar wil ik jullie niet teveel mee lastig vallen… 🙂
Vervolgens schreef ik over dat zij mogelijk weer bezig is met het opbouwen van een schub. Dat is een gedachte die ik heb. Geen idee of het waar is. Misschien zijn het die pillen weer die roet in het eten gooien. Zo geheten ‘bijwerkingen’.
Ik word er soms zo moe van. Een bepaald gevoel in mijn lichaam welke bang is. Angst voor wat gaat komen. Gaan die tintelingen zich ontpoppen tot een schub of blijft het bij enkele tintelingen? En hoe kan ik er iets aan doen? Ik wil namelijk iets doen!
Je doet al iets… Je maakt je zorgen om haar. Je bent er. Voor haar. Je hebt haar lief.
Sommige dingen kun je niet tegenhouden of oplossen (helaas).
Soms denk ik dat ik meer kan doen. Als ik het weet dan zal ik het delen met jullie… Want soms knaagt het wel heel erg aan me.
Dat is goed.. Maar ik heb het recentelijk (met een ander ziekteproces) ondervonden, soms kun je niet meer doen.. Herken jouw gevoelens hierover maar al te goed, het blijft inderdaad knagen!
Je kunt als partner ook niet meer doen. Bij mij helpt vooral de befaamde: “Komt wel goed schatje”. Stres of angst voor een nieuwe schub is trouwens ook niet bevorderlijk. Dus hoe moeilijk dit ook klinkt: probeer het enigszins los te laten.
Klopt hoor. Positief blijven. Loslaten. En gaan met die banaan. En het is ook niet zo zeer moeilijk; ik ben meer benieuwd naar hoe andere hiermee omgaan. Daarom deel ik het hier 🙂