Gastblog: de virtuele brief

Met gepaste trots presenteren Nicole en ik een nieuw concept. Om onze blogs interactief te houden heb ik voorgesteld om elkaar een brief te sturen. Gister heb ik een brief naar Nicole gestuurd welke zij heeft gepubliceerd op haar blog. Vandaag heb ik een brief retour ontvangen welke ik onderstaand heb geplaatst.

Wij zijn benieuwd wat jullie als fanatieke lezers er van vinden…

Hey Floris,

wat leuk om weer een epistel van je te mogen ontvangen. Hartelijk dank voor jouw schrijven! Hou jij van vergeten woorden? Ik denk er opeens aan, een synoniem op te zoeken voor een woord wat je vaak gebruikt… Sorry, soms heb ik van die gekke gedachtensprongen.
Mijn blog is zo goed dat ie inderdaad even plat heeft gelegen. Mede door jouw geweldig geschreven artikel natuurlijk. Maar ook door het schitteren van mijn afwezigheid..
Kom ik gelijk op mijn “the Joker-Mask”. Ik heb een rottijd achter de rug. Eigenlijk heb ik nog steeds een rottijd. Ik heb in korte tijd een heel dierbaar iemand (mijn moeder) ziek zien worden. Mijn sterke, met haar nooit-zeuren-maar-altijd-doorgaan-en-jezelf-wegcijferen- mentaliteit moeder. Mijn lieve moeder.

Ziek. Kanker. Ik heb haar achteruit zien gaan. Zien hopen; lijden; vechten en uiteindelijk opgeven. Mijn moeder was niet iemand van opgeven. Een bikkel. Mijn wereld. Weg. Het doet me zo veel pijn, Floris. Niet normaal – nog meer dan mijn MS.
Dan de zorgen er omheen, alles zo goed mogelijk proberen te regelen. Me zorgen maken om anderen, omdat het hier ook niet goed mee gaat. Zorgen om mezelf. Want ja, ik heb een paar weken/maanden net gedaan alsof ik niet ziek was. Maar ik ben het wel.

Ik merk dagelijks wat de invloed van MS is. Die constante confrontatie is vervelend. Want ik wil zo veel. Maar kan te weinig naar mijn zin. Frustrerend!Dit gevecht en verder alle ballen hooghouden.. Werken, sociaal kunnen zijn, etc. Niks lijkt meer te lukken. Dat zit niet goed bij me. Ach, ik zit gewoon niet lekker in mijn vel. Op alle facetten van het leven vind ik het niet geslaagd. Laat ik het zo zeggen: niet wat ik verwacht had van het leven.

Voordat dit een brief van veertien kantjes met zelfmedelijden gaat worden zeg ik nu tegen mezelf “kappen”. Zo ben ik namelijk helemaal niet! Gaat wel weer over. Er komt een dag dat alles weer beter zal zijn!

Ik ga het hebben over mijn zusdinnetje. Maris is een hele goede, lieve, prettig gestoorde vriendin van me. En dat mag ik zeggen, want alle gekken kennen elkaar namelijk. Ze is mij heel dierbaar en het voelt alsof ze mijn zus is. Terwijl we eigenlijk helemaal geen familie zijn. Het is allemaal ooit eens begonnen als collega’s! Ik vind haar geweldig (maar niet tegen haar zeggen hoor, gaat ze naast haar sloffen lopen…), onze vriendschap vind ik heel bijzonder. Fijn dat ze in mijn leven is!

Laatst nog, heeft ze voor me gekookt omdat ik zo vreselijk uitgeput was van de werkweek. Samen hebben we een heerlijk ‘wijntje’ gedronken: Just Zero. Ken je die? Een overheerlijke analoge rosé.. Wijn zonder alcohol. Best lekker, druivenlimonade! Even zonder dollen: ja, ik lust best een wijntje. Ik heb er alleen totaal geen verstand van. Vind het lekker of niet. Mijn lekkerste wijntje ooit was een hele goedkope, genuttigd in het park bij de Eiffeltoren. Wit en zoet. Zoet heeft toch wel mijn voorkeur, anders blijft mijn tong zo plakken. Wat is jouw favoriete wijn? Als je me echt blij wilt maken, doe je dit met een aardige rum. Caney op z’n minst ;-). Deze dame heeft eisen hoor..

Hoe is het met je inspiratie voor het interieur? Komen jullie er al een beetje uit? Mijn interesses liggen hier sowieso en ik ga voorlopig niet eens verhuizen…0;) Misschien een beetje vrijpostig, maar hoe ziet jullie huis er uit qua MS? Hebben jullie al aanpassingen moeten doen door de ziekte?

Nu ter afsluiting: een compliment. Floris, ik ben trots op je! Wat een heerlijk schrijfwezen ben je toch. Je hebt een geweldige site (zijheeftms.nl), hierdoor voel ik me net een stiekeme buurvrouw die bij jullie naar binnen gluurt om te kijken hoe het met jullie is. En dan nog je column op MSweb! Vind het zo heerlijk om jouw creatieve schrijfwijze te mogen lezen. Ervan te leren.

Tot snel. Groet,

Nicole

About the author

Ik

View all posts

3 Comments

  • Ik?!??? Naast m’n sloffen lopen??? Nee hoor, ik word er hooguit verlegen van. Als ik lees hoe Nicole schrijft dan word ik vaak overvallen met emoties. Ik vind het knap en dapper hoe ze schrijft.

    Ik hoop dat er nog vele schrijfsels van jullie volgen, vind het heerlijk om te lezen.
    Meestal reageer ik alleen bij Nicole op facebook of in een whatsapp maar ik zal proberen ook bij de blogs te reageren.
    (Al moet ik toegeven dat ik het onhandig vind om op telefoon te doen. Klein scherm en ik te onhandig en ongeduldig met kleine schermpje)

    Ik kijk uit naar volgende bericht.

    Groetjes Maris

    Groetjes

  • Nu zal ik als tante ook eens schrijven wat ik er van vind van de blogs van mijn nichtje.
    Soms durf ik bijna de blogs niet te openen omdat het me pijn doet. Natuurlijk lees ik ieder blog. Maar het doet me vreselijk veel pijn omdat ik zo graag al de pijn en het verdriet van mijn nicht weg zou willen nemen. Wat heeft Nicole de laatste jaren ontzettend veel meegemaakt. Maar wat ik hier vooral kwijt wil is dat mijn nichtje een kanjer is. Een doorzetter. En wat heeft ze met haar vader goed voor mijn zus gezorgd. Ik weet dat ze dat ‘ normaal’ vindt maar je moet het toch maar doen. Alleen zou ik heel graag willen dat ze zelf eens gaat zien wat een mooi mens ze is. Ze denkt vooral aan anderen. En we weten allemaal hoe moeilijk ze het zelf heeft met die verschrikkelijke MS.
    Lief nichtje, love you en ben ontzettend trots op je!!!
    Xxx tante

Laat een antwoord achter aan ' muis' Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.