2 April was het zover. Alle zooi van mij en haar is over. Nou ja, bijna alle zooi. Er staat nog een verdwaalde doos bij mijn schoonmoeder. Oh ja, en een poppenhuis.
En in ons huis is het vol en leeg. En dan weer leeg. En dan weer vol. De ene doos breng ik naar zolder maar kan vervolgens weer naar beneden.
“Ik heb dat wel ergens zien liggen” is tegenwoordig onze lijfspreuk. Ben je iets kwijt? Dan heeft één van ons het zeker ergens zien liggen…
