Je bent dan in ons leven gekomen maar dat betekent nog niet dat je welkom bent. Je stoort me. Ik vind je irritant. Je hoort er niet bij. Maar toch… Je bent er. Ik kan je niet negeren. Je zal niet zomaar weg gaan. En al helemaal niet met een vriendelijk afscheid.
Wat kan ik er nog aan doen? Behalve accepteren..? Iemand een idee? Want zeg nou zelf; Jij heb er toch ook last van?
