Soms vind ik het echt heel moeilijk om mijn gevoel in bedwang te houden. Mijn verloofde is een heel sterke vrouw. Ze weet wat ze wil. Ze kan heel goed voor zichzelf zorgen. Dan denk jij natuurlijk; Wow, dat is toch goed?!
En ja, dat is ook goed. Daar ben ik onwijs blij mee. Maar in mijn achterhoofd spreekt altijd dat doom-stemmetje. Wat als? En dan denk ik al snel; het komt wel goed. No worries. Komt goed. Ja joh…
En toch, stiekem breekt dat stemmetje gewoon keihard door en overruled mijn gevoel. En dan? Dan maak ik mij zorgen. Zorgen welke helemaal niet nodig zijn. Toch?
Lastig… En ik baal er soms zo van…
Zo herkenbaar